Ευγνωμοσύνη
Κάποτε νόμιζα πως η ευγνωμοσύνη ήταν βαρύ φορτίο. Τώρα ξέρω πως δίνει φτερά στην καρδιά. Νομίζω πως οι αχάριστοι έχουν καρδιά και πόδια βαριά σαν μολύβι. Μα, όταν δεις και νιώσεις, έστω λίγο, έστω μόνο για μια στιγμή, πόσο ωραίο πράγμα είναι η ευγνωμοσύνη, τα πόδια σου δε βουλιάζουν πια στην άμμο της θαλάσσης, μια άγνωστη μέχρι τότε χαρά σου αποκαλύπτεται, η χαρά να μετράς και να βρίσκεις πολλά· όχι όσα κατέχεις αλλά όσα οφείλεις» Oscar Wilde
Αυτό το συναίσθημα περικλείει μια αίσθηση πληρότητας. Ένα γέμισμα που σε κάνει να αναφωνείς: Ευχαριστώ. Σε κάνει να θέλεις να δώσεις κάτι πίσω. Γιατί πήρες πολλά. Θέλεις να το εκφράσεις με όλο σου το είναι. Γιατί ξεχειλίζεις από αυτό. Να το νιώσεις όμως δεν είναι εύκολο. Ειδικά όταν πρέπει να ανηφορίσεις ένα δύσκολο δρόμο. Όταν η ζωή θαρρείς σε πνίγει και δεν μπορείς να πάρεις ανάσα. Ναι, πώς να μπορέσεις να δεις όσα έχεις, όσα σου δόθηκαν απλόχερα, όταν μπροστά σου βλέπεις μόνο βουνό; Κι όμως, αν σταθείς για μια στιγμή με τα μάτια και την καρδιά ανοιχτά, θα δεις τόση ομορφιά να σε κυκλώνει, θα νιώσεις κομμάτι ενός σύμπαντος σοφά πλασμένου μέσα στο οποίο εσύ έχεις την ευκαιρία να δημιουργείς δεσμούς, να εκφράζεσαι, να ονειρεύεσαι. Τι δώρο! Κι ύστερα είναι και το βουνό το ίδιο. Έχει κι αυτό κάτι να σου διδάξει. Σιγά σιγά θα μάθεις να το αγαπάς κι αυτό.
Από την ομάδα της Neda Yoga Shala,
Παναγιώτα Κωστάμη
