Προσφορά
Ο Bidhisattva είναι ένα ον γεμάτο συμπόνοια.
Στη Βουδιστική φιλοσοφία συναντάμε πολύ την έννοια της Δυστυχίας.
Ο Βούδας είναι ένα φωτεινό ον το οποίο αναγνώρισε το γεγονός ότι μέρος της ζωής των ανθρώπινον όντων είναι οι δυσκολίες και ο πόνος και μέσω του διαλογισμού βρήκε το μονοπάτι που οδηγεί τον άνθρωπο μακρυά απο το πόνο, σε μια ζωή γεμάτη γαλήνη και ευτυχία.
Είναι πολλοί οι άνθρωποι που αναζητούν a way out of the matrix.
Στο Βουδισμό το βασικό εργαλείο για να βρει κανείς διέξοδο και πνευματική ανάταση είναι ο διαλογισμός.
Μέσα απο αυτό το μονοπάτι ελπίζει κανείς ότι θα βρει τις απαντήσεις στα αιώνια ερωτήματα, ότι θα “φωτιστεί”, ακόμα και ότι θα πάψει να αναγεννιέται στη Γη, ότι θα δώσει τέλος σε αυτή την ατελείωτη αλληλουχία ενσαρκώσεων, και επιτέλους θα αναδυθεί στα Βραχμανικά Πεδία ή και ακόμα πιο πέρα. Εκεί που δεν υπάρχει πια “Εγω”, εκεί που υπάρχουν μόνο οι δονήσεις της αγάπης και της συμπόνοιας.
Έτσι είναι πολλοί οι άνθρωποι στο πλανήτη, που απαρνιούνται αρκετές απο τις “ανθρώπινες” απολαύσεις και αφιερώνουν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στο διαλογισμό.
Κάποια στιγμή, μετά απο πολύ καιρό γεμάτο ουσιαστικό και πολύ βαθύ διαλογισμό, είναι πιθανόν αυτοί οι άνθρωποι να ανακαλύψουν ότι στη προσπάθειά τους να ξεπεράσουν το Εγω τους, τον εαυτό τους, έγιναν “πνευματικοί δούλοι” του.
Ποιός είναι αυτός που επιθυμεί να μη ξαναγεννηθεί στη Γη παρά μόνο στα Βραχμανικά πεδία; Ποιός είναι αυτός που θέλει να φωτιστεί; Ποιός είναι αυτός που θέλει να ελευθερωθεί, που θέλει και θέλει και θέλει…; ΤΟ ΕΓΩ!
Η αποκάλυψη αυτή είναι απόλυτα σοκαριστική για τον διαλογιζόμενο. Όλη του η ζωή στη πραγματικότητα κυριαρχείτε απο αυτό απο το οποίο τόσο πολύ, με τόση κούραση και αγωνία, με τόση αυταπάρνηση προσπαθούσε να ξεφύγει. Η αίσθηση του Κενού, του Τίποτα κυριαρχεί τώρα. Μια αίσθηση προσωπικής ερήμωσης…
Ο διαλογιζόμενος, σιγά σιγά καταλαβαίνει ότι εαν ο ίδιος δεν μπορεί να ξεφύγει απο τη προσωπική του δυστυχία, παρόλο που έχει γίνει τόσο δυνατός και η συνειδητότητα του έχει διευρυνθεί τόσο, τότε όλα τα υπόλοιπα όντα δεν έχουν σχεδόν καμία ελπίδα.
Μια αίσθηση τεράστιας συμπόνοιας τον κατακλύζει απο τα έγκατα του εαυτού του. Είναι τόσο μεγάλη που αρχίζει και τον αποδομεί, σιγά σιγά.
Πλέον τίποτα πέρα απο αυτή την άπειρη συμπόνοια δεν αισθάνεται. Δεν υπάρχει Αυτός πια, δεν έχει νόημα. Ούτε τα βραχμανικά πεδία, ούτε η προσωπική του φώτιση.
Το μόνο νόημα που υπάρχει, βρίσκεται μέσα στη καρδιά του, που έχει ανοίξει διάπλατη σαν το λουλούδι του λωτού. Αυτή η καρδιά πια υπαγορεύει τη ζωή του. Και αυτή το μόνο που ζητά είναι να Προσφέρει.
Να Προσφέρει σε κάθε έμβιο ον, στην ανθρώπινη ή σε πιο “χαμηλά” επίπεδα πραγματικότητας – ζωής. Να προσφέρει την ίδια του τη ζωή ή ότι μπορεί να προσφερθεί μέσα απο αυτόν ώστε να υπάρχει λιγότερη δυστυχία στο κόσμο, λιγότερος πόνος.
Ώστε να κυριαρχήσει η αγάπη, η ειρήνη.
Ώστε κάθε εμβιο ον να είναι ευτυχισμένο, να είναι ελεύθερο, να είναι ασφαλή.
Και η μόνη του προσευχή πια, είναι:
Μακάρι όλα τα όντα να είναι ευτυχισμένα, μακάρι όλα τα όντα να ζούνε μια ζωή γεμάτη αγάπη και καλοσύνη, μακάρι όλα τα όντα να συχωρέσουν και να συχωρεθούν.
Μακάρι να σταματήσει ο πόνος, μακάρι όλα τα όντα να απελευθερωθούν απο κάθε πηγή δυστυχίας, και να ζούνε σε ειρήνη, ενωμένα, ελεύθερα.
Αυτός είναι ο Bodhisattva.
Namaste
Από την αγαπημένη μας,
Μπέτυ Παπαδοπούλου
