Diwali: Το φεστιβάλ του Φωτός!
To Diwali (ή Deepavali) είναι από τα μεγαλύτερα και αρχαιότερα φεστιβάλ της Ινδίας. Γιορτάζει τη μέρα που ο εξόριστος βασιλιάς Ράμα, γύρισε στο βασίλειο με την αγαπημένη του Σίτα, μετά από μία ιστορική μάχη με το δαίμονα Ramana ο οποίος την είχε απαγάγει. Ουσιαστικά γιορτάζει τη νίκη του καλού (που συμβολίζεται από τον ενάρετο και ηθικό Ράμα), έναντι του κακού (του άπληστου, βίαιου και εγωκεντρικού Ράμανα). Για αυτό το λόγο, σε όλη την Ινδία τη μέρα του Diwali ανάβουν κεριά (εξού και η ονομασία “φεστιβάλ του φωτός”) για να υπερτερήσει το φως σε οτιδήποτε σκοτεινό.
Το φεστιβάλ είναι αφιερωμένο στη θεά Lakshmi (ενσάρκωση της οποίας θεωρείται η Sita, όπως και ο Rama θεωρείται η ενσάρκωση του Vishnu, συντρόφου της Lakshmi). Η Lakshmi είναι η θεά της αφθονίας, της ευημερίας και της ομορφιάς. Είναι η ενέργεια που κάνει τα πράγματα στην ζωή να έρχονται άκοπα και να κυλούν αρμονικά και ευνοϊκά. Είναι η τύχη, η καλοσύνη, η επιτυχία, η λάμψη, η γονιμότητα… Είναι η ομορφιά γύρω μας και ό,τι κάνει τη ζωή γλυκιά. Στη φύση είναι τα φυτά που ανθίζουν, οι όμορφοι κήποι και ήχοι, τα χρώματα της ανατολής, το κελάηδισμα των πουλιών... Είναι οι άνθρωποι με ευγένεια, αρμονία, γενναιοδωρία, λάμψη, εσωτερική και εξωτερική ομορφιά και πλούτο.
Ο μύθος λέει ότι μία μέρα ο σοφός Durvasa έδωσε δώρο στο θεό Indra μία γιρλάντα με όμορφα μυρωδάτα λουλούδια. Ο Ίντρα, μέσα στην αλαζονεία του, όχι απλά δεν εκτίμησε το δώρο αλλά το φόρεσε στον ελέφαντά του, ο οποίος τρόμαξε, έριξε τη γιρλάντα στο χώμα και μετά την πάτησε. Η Lakshmi που το έβλεπε όλο αυτό στεναχωρήθηκε πολύ. Ο Ιndra είχε περιφρονήσει την ομορφιά του δώρου η οποία την ενσάρκωνε. Ταπεινωμένη, αποφάσισε να φύγει από τα εγκόσμια, και μαζί με την Lakshmi έφυγε και η ομορφιά από τη γη. Χάθηκε η λάμψη του ήλιου, σταμάτησε το τραγούδισμα τον πουλιών και ο κόσμος έπαψε να ερωτεύεται και να κάνει παιδιά. Οι θεοί τρομαγμένοι έπρεπε να κάνουν ένα γιγάντιο έργο για να την φέρουν πίσω, και μόνο μετά από προσπάθεια αιώνων, το κατάφεραν…
Κατά το Diwali, παραδοσιακά καθαρίζουν τα σπίτια, ανάβουν κεριά, ανοίγουν τα παράθυρα και φτιάχνουν μάνταλας με ρύζι και λουλούδια. Συνδέονται μέσα από το φως με το στοιχείο της φωτιάς που φέρνει τη ζωτικότητα που χρειάζεται όσο ο καιρός κρυώνει και η ενέργεια πέφτει. Κάνουν ότι μπορούν για να μείνουν ξύπνιοι… ρίχνουν βεγγαλικά από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ και παίζουν δυνατές μουσικές. Γιατί? Για να μην ξεχνάνε να βλέπουν παντού τη Lakshmi!! Η φυγή της Lakshmi, που περιγράφει η ιστορία, είναι ένα συχνό μοτίβο όταν αυτή προσβάλλεται. Δεν γκρινιάζει και δεν προειδοποιεί, απλά εξαφανίζεται. Μας θυμίζει πως όσο λιγότερο βλέπουμε την ομορφιά γύρω μας τόσο αυτή θα χάνεται από τα μάτια μας και θα φεύγει.
Το Diwali, είναι μία γιορτή ενθύμησης, του να ‘μένουμε ξύπνιοι΄ και να μην ξεχνάμε τις δικές μας πηγές ομορφιάς. Ποιες είναι οι δικές μας γιρλάντες στη ζωή? Το δέντρο έξω από το παράθυρό μας, μία ζεστή αγκαλιά, το δώρο ενός πιάτου φαγητού μαγειρεμένο με αγάπη, τα λουλούδια που ανθίζουν? Μόνο έτσι θα κρατήσουμε τη Lakshmi, την αίσθηση της αφθονίας κοντά μας και θα γεμίσουμε αρμονία και ευγνωμοσύνη. Γιατί αν καταφέρουμε να βρούμε την ομορφιά σε μία μικρή μυρωδάτη γιρλάντα, τότε κατά πάσα πιθανότητα, θα τη βρούμε παντού…