Ο Διαλογισμός και η Hatha Yoga

H πρακτική του διαλογισμού μας ζητάει να είμαστε παρόντες στην στιγμή. Αλλά όσο απλό και να ακούγεται το να υπάρχουμε στο τώρα με επίγνωση και ζωντάνια, όλοι ξέρουμε πόσο ακατόρθωτος μπορεί να μοιάζει ο διαλογισμός ειδικά στα πρώτα στάδια του… Ο νους είναι εξωτερικευμένος και ασταθής και οι αισθητηριακές εμπειρίες μοιάζουν πολύ φτωχές για να κρατήσουν τη ματιά μας εσωτερικευμένη. Συχνά δεν ξέρουμε πως να είμαστε παρόντες μέσα μας και νιώθουμε σαν να δίνουμε μάχη με το μυαλό μας το οποίο είναι είτε σε υπερδραστηριότητα είτε σε κατάσταση ‘ύπνου’. (Άραγε, ποιοι είμαστε εμείς, και ποιο είναι το μυαλό με το οποίο πασχίζουμε να τα βρούμε?).

Για τους πρώτους Hatha Yogis, η δυσκολία του να διαλογιστούμε χωρίς κάποια προετοιμασία ήταν πολύ εμφανής κι έτσι έκαναν την εξής προσέγγιση: Αν όλες οι διαφορετικές σωματικές, νοητικές και συναισθηματικές καταστάσεις που βιώνουμε είναι απλά διαφορετικές εκδηλώσεις της Πράνα, της ζωτικής μας ενέργειας, αυτό που χρειάζεται να κάνουμε για να ελέγξουμε τον νου, είναι να πειθαρχήσουμε την Πράνα. Έτσι, δημιούργησαν διάφορες πρακτικές (σωματικές και αναπνευστικές ασκήσεις, ενεργειακά κλειδώματα, τεχνικές καθαρισμού του σώματος κ.α.) που σκοπό έχουν να εξαγνίσουν το σώμα από τις πιο χονδροειδής (πχ νευρικό, πεπτικό, μυικό σύστημα…) μέχρι τις πιο λεπτοφυείς (πχ. nadis, τσάκρας…) πτυχές του. Όλη η πρακτική της Hatha Yoga δημιουργήθηκε για να εξαγνίσει το σώμα και τα στοιχεία του και να μας προετοιμάσει για τον διαλογισμό. Αν οι τεχνικές της Hatha Yoga εξασκηθούν με ειλικρίνεια και σταθερότητα «η εξέλιξη της συνειδητότητας θα σας πάει σε σημείο που ο νους δεν θα είναι πια πρόβλημα» (Sw.Satyananda). Ο νους ησυχάζει και το μόνο που μένει είναι το nada, ο εσωτερικός μας ήχος.

To να μπούμε λίγο πιο βαθιά στην άσκηση του διαλογισμού που είναι και ο απώτερος σκοπός της Hatha Yoga… Πώς μπορούμε να βρούμε γαλήνη με ζωντάνια, ησυχία με επίγνωση? Όσοι ασκήστε χρόνια σίγουρα έχετε εντοπίσει πως με τον καιρό μέσα μας γίνεται -καμιά φορά αθόρυβα- μία πλάση… Ο νους ευαισθητοποιείται και μαθαίνει να συγκεντρώνεται. Αρχίζουμε να βιώνουμε αισθήσεις που άλλοτε ήταν ανύπαρκτες ή έμοιαζαν φτωχές, να κοιτάμε μέσα, να εντοπίζουμε αντιδράσεις, να προσεγγίζουμε τον εαυτό μας γλυκά και εξερευνητικά, να έχουμε θάρρος και διαύγεια, να αναρωτιόμαστε, να πειθαρχούμε και μέσα από αυτό, να νιώθουμε ασφάλεια να κοιτάξουμε κατάματα την στιγμή και να αφεθούμε σε οτιδήποτε μας επιφυλάσσει.

Release the hunger. There is nowhere to go, nothing to do and nothing to attain…