Χειμερινό Ηλιοστάσιο

Το χειμερινό ηλιοστάσιο συμβαίνει κάθε χρόνο στο Β. Ημισφαίριο, συνήθως στις 21 με 22 Δεκεμβρίου. Πρόκειται για τη μικρότερη ημέρα του χρόνου και σηματοδοτεί επίσημα την έναρξη του χειμώνα.. Το χειμώνα βιώνουμε τις μεγαλύτερες και πιο σκοτεινές νύχτες του χρόνου ενώ οι μέρες είναι πιο σύντομες και με λιγότερο φως.. Η φύση ρίχνει τους ρυθμούς της και αναπαύεται με σκοπό να ‘επιστρέψει’ την άνοιξη ξεκούραστη και αναζωογονημένη.

Όσο ο χειμώνας πλησιάζει, ο ήλιος του μεσημεριού φαίνεται όλο και πιο χαμηλά στον ορίζοντα. Τόσο χαμηλά, που μοιάζει σχεδόν στάσιμος. Για τον αρχαίο άνθρωπο αυτό συνοδευόταν από ένα συναίσθημα φόβου… Θα ανέβει άραγε ο ήλιος ξανά? Θα έχουμε πάλι φως, ζέστη, ασφάλεια, ανθοφορία? Ιερές παρακλήσεις και θυσίες γινόντουσαν για να μην χαθεί οριστικά ο Ήλιος. Και πράγματι, στο κατώτατο σημείο του, «άλλαζε» απόφαση, άρχιζε να σκαρφαλώνει και πάλι προς τα πάνω, και οι μέρες μεγάλωναν. Σχεδόν σε όλες τις αρχαίες παραδόσεις, μόλις οι λαοί κατάλαβαν αυτό το μοτίβο, αυτές οι πιο σκοτεινές μέρες του χρόνου έγιναν μέρες γιορτής καθώς αντιλήφθηκαν ότι ουσιαστικά το σκοτάδι σηματοδοτεί πάντα την επάνοδο του φωτός!

Έτσι και για εμάς, ο χειμώνας είναι μια ευκαιρία για ανάπαυλα, ξεκούραση και εσωτερίκευση.. Μία στιγμή να ρίξουμε ρυθμούς, ή να δημιουργούμε μικρές παύσεις, πχ. να κάνουμε ένα σύντομο περίπατο στην φύση, ή να φτιάξουμε μια ζεστή και ήσυχη γωνιά στο σπίτι μας για να παίρνουμε βαθιές αναπνοές, ή να διαβάσουμε ένα βιβλίο αντί να κοιτάξουμε την οθόνη ή να γράψουμε σκέψεις και συναισθήματα αντί να μιλάμε..

Καθώς συνδεόμαστε συνειδητά με τους κύκλους της φύσης, αρχίζει να βαθαίνει και η κατανόηση για τους δικούς μας εσωτερικούς κύκλους.. Παρατηρούμε ότι όπως έξω, έτσι και μέσα μας, ενυπάρχουν όλες οι εποχές.. Πολλές φορές και εμείς νιώθουμε πως πρακτικά οι ρυθμοί μας χρειάζεται να πέσουν, και άλλες, πως συναισθηματικά έχουμε μείνει ‘στάσιμοι’ σε μέρες με ελάχιστο φως. Αλλά μαθαίνουμε να τις υποδεχόμαστε όλες με την ίδια αγάπη και με την σιγουριά ότι η κάθε μια θα μας προσφέρει τους δικούς της πολύτιμους καρπούς.. Οι σκοτεινές στιγμές είναι αναγκαίο κομμάτι του κύκλου, και μέσα από το γόνιμο σκοτάδι και την σιωπή μπορούν τελικά να αναδυθούν από μέσα μας νέες εμπνεύσεις και, σαν τη φύση, να αναγεννηθούμε και να προετοιμαστούμε για ένδοξες μέρες Άνοιξης και φωτός.