Ashtavakra

Δύο ιστορίες εμπνευσμένες από το μεγάλο σοφό της Βεδικής Εποχής Ashtavakra και τον μαθητή του Janaka

Δεν έχει σημασία τι κρατάς, αλλά πως

Ο Ashtavakra ζούσε στο δάσος με τους μαθητές του και ο Janaka, ο τότε βασιλιάς και πρώτος μαθητής του Ashtavakra πήγαινε συχνά να τον επισκεφτεί και να κάτσει κοντά του. Ο Ashtavakra απολάμβανε την παρουσία του Janaka καθώς μπορούσε να συζητήσει βαθιά πάνω σε πνευματικά ζητήματα με τον παλιό του μαθητή. 

Οι υπόλοιποι ασκητές όμως ζήλευαν “Μα καλά, εμείς έχουμε απαρνηθεί τα πάντα για να είμαστε εδώ. Και ο δάσκαλος κάθε φορά που έρχεται ο βασιλιάς, που ζει μέσα στη δόξα και τα πλούτη, επιλέγει να περάσει περισσότερο χρόνο μαζί του?”. Αυτό έφτασε στα αυτιά του δασκάλου τους, και εκείνος, χωρίς να πει τίποτα σε κανέναν, έστειλε δύο απεσταλμένους: 

Ο πρώτος ήταν ένας φρουρός, ο οποίος μπήκε μέσα την ώρα που ο Ashtavakra έκανε satsang με τους μαθητές του, συμπεριλαμβανομένου του Janaka. Προσκύνησε τον βασιλιά και του είπε: “Το παλάτι σας έχει πάρει φωτιά. Πρέπει να έρθετε γρήγορα!”. Ο Janaka σηκώθηκε ενοχλημένος και του απάντησε: “Πώς τολμάς να διακόπτεις το satsang και μάλιστα χωρίς να υποκλίνεσαι στο δάσκαλο; Φύγε τώρα!”. Ο φρουρός έφυγε και ο Janaka έκατσε ήρεμος ώστε ο δάσκαλος να συνεχίσει την ομιλία του. 

Ο δεύτερος απεσταλμένος του Ashtavakra μπήκε πάλι εν ώρα satsang, λίγες μέρες μετά, σε μορφή μιας γυναίκας η οποία φώναξε στους μαθητές: “Οι πίθηκοι παίρνουν τα ρούχα που έχετε απλώσει. Ελάτε να τα σώσετε!”. Οι περισσότεροι μαθητές πετάχτηκαν χωρίς δεύτερη σκέψη, μάζεψαν τα ρούχα τους και γύρισαν πίσω. Ο Ashtavakra εκείνη την ώρα τελείωνε την ομιλία του. Τους κοίταξε και είπε: “Εδώ (δείχνοντας τον Janaka), έχουμε ένα βασιλιά που καιγόταν όλο του το παλάτι, με τα πλούτη και τους ανθρώπους του μέσα και επέλεξε να μείνει εδώ, πιστός στην αναζήτηση της Αλήθειας”. Εσείς, την παρατήσατε για ένα κομμάτι ύφασμα!".

Οι μαθητές ντροπιάστηκαν και κατάλαβαν αμέσως το μάθημα του δασκάλου τους. Τελικά, δεν έχει σημασία τι κρατάς, αλλά πως το κρατάς… Ακόμα κι αν έχεις ένα βασίλειο στα χέρια σου… Αν γραπώνεσαι επάνω του με ένταση και φόβο, θα σε γεμίσει πόνο… Αλλά αν το κρατάς ανάλαφρα, θα σε απελευθερώσει και θα σε γεμίσει ζωή! 

Ήταν εκείνο αλήθεια ή είναι αυτό αλήθεια?

Μία νύχτα της Βεδικής εποχής ο τότε βασιλιάς Janaka, ξύπνησε με το φρουρό του να φωνάζει:¨Βασιλιά μου, δεχόμαστε επίθεση!”. 

Πετάχτηκε από το κρεβάτι του και του είπε: “Φέρε μου γρήγορα την πανοπλία και το σπαθί μου, φώναξε το στρατό και πάμε να πολεμήσουμε!”. Η μάχη έγινε και ο Janaka έχασε και φυλακίστηκε για μέρες. Για να τον τιμήσει, ο νέος βασιλιάς δεν τον σκότωσε αλλά τον εξόρισε. Εξαντλημένος, πληγωμένος και ταπεινωμένος ο Janaka έφυγε από το παλάτι και σαν επαίτης, άρχισε να ψάχνει φαγητό. Αλλά δεν του έδινε κανείς… 

Mέρες μετά και βαθιά δυστυχισμένος βρήκε ένα συσσίτιο και όταν έφτασε πρώτος στην σειρά ο μάγειρας του είπε: “Mόλις τελείωσε το φαγητό, αλλά θα σου δώσω αυτό το ελάχιστο που έχει μείνει”. “Δώσε μου ότι έχεις, είμαι απελπισμένος!" του απάντησε ο Janaka. Μόλις όμως πήρε το μπολ στα χέρια του, πετάχτηκε ένα πουλί και του το έριξε κάτω. Ο Janaka κατέρευσε… έπεσε στην λάσπη και κλαίγοντας με λυγμούς φώναξε “Ημαρτον!”. 

Και ξαφνικά ξύπνησε στο κρεβάτι του! Ένας φρουρός μπήκε στο δωμάτιο και του είπε ¨σας άκουσα να φωνάζετε στον ύπνο σας βασιλιά μου, είστε καλά?”. Ο Janaka αμέσως κατάλαβε ότι όλο ήταν ένα όνειρο, αλλά, όντας χρόνια μελετητής των Βεδών και πιστός μαθητής του σοφού Ashtavakra, αναρωτήθηκε ¨Ήταν εκείνο αλήθεια ή είναι αυτό αλήθεια?¨. Ο φρουρός ανήσυχος φώναξε την βασίλισσα και εκείνη τον ιατρό και ο Janaka σε όλους απαντούσε το ίδιο ¨Ήταν εκείνο αλήθεια ή είναι αυτό αλήθεια?". Αυτό κράτησε για αρκετό καιρό και το βασίλειο άρχισε να παραλύει. Διεύρευσε η φήμη πως ο βασιλιάς τρελάθηκε και μόλις το άκουσε ο Asthavakra αποφάσισε να επισκεφτεί το μαθητή του στο παλάτι. 

Τον βρήκε σε μία αίθουσα συνεδριάσεων με τη βασίλισσα, τους υπουργούς, τους στρατηγούς του...όλους απηυδισμένους με το βασιλιά. 

Ο Ashtavakra τον πλησίασε και τον ρώτησε ¨Τι κάνεις βασιλιά μου”? 

¨Ήταν εκείνο αλήθεια ή είναι αυτό αλήθεια?" απάντησε ο Janaka. Ο Asthavakra εννοείται κατάλαβε αμέσως το μαθητή του και ρώτησε:

“Αυτή η φρίκη, ο πόνος, η δυστυχία και η ταπείνωση που πέρασες εκεί, είναι εδώ τώρα?”

“Όχι” απάντησε ο Janaka σαν να αργοξυπνούσε από μία μέθη. 

Και αυτό που ζεις τώρα, η δόξα και τα πλούτη σου, η γυναίκα σου και οι στρατηγοί σου, ήταν εκεί τότε? 

“Όχι” απάντησε ο Janaka, “Αυτό δεν ήταν εκεί και εκείνο δεν είναι εδώ”. 

“Τότε βασιλιά μου, ούτε εκείνο ήταν αλήθεια, ούτε αυτό είναι αλήθεια” του λέει ο  Ashtavakra.

O Janaka τρομοκρατήθηκε… “Και τότε, τίποτα δεν είναι αλήθεια?”. 

"Janaka, αυτό που έγινε εκεί ήταν ένα όνειρο, δεν ήταν αλήθεια, αλλά εσύ το βίωσες, σωστά? Ήσουν εκεί! Εσύ, 'Αυτός που το βιώνει', ήσουν εκεί?"

“Ναι!”

"Και αυτό που συμβαίνει τώρα, επίσης το βιώνεις, σωστά?"

“Ναι!” Απάντησε πάλι ο Janaka.

“E τότε βασιλιά μου, ούτε εκείνο ήταν η αλήθεια, ούτε αυτό είναι η αληθεία. ΕΣΥ είσαι η αλήθεια”.