Ιερός σκοπός

Ένας εξερευνητής περπατούσε σε μία μακρινή χώρα όταν αντίκρισε 3 εργάτες να σπάνε πέτρες.
Πηγαίνει στον πρώτο εργάτη και τον ρωτάει: “Μπορείτε να μου πείτε τι κάνετε εδώ;”
“Μα δε βλέπεις;” του απαντάει ο εργάτης ενοχλημένος. “Σπάμε πέτρες!”
Προχωράει ο εξερευνητής στον δεύτερο εργάτη και πολύ ευγενικά τον ρωτάει: “Μπορείτε να μου πείτε τι κάνετε εδώ;”
“Εργάζομαι” του απαντά ο δεύτερος εργάτης. “Σπάω πέτρες για να βγάλω χρήματα, να ταΐσω την οικογένεια μου και να πάνε τα παιδιά μου στο σχολείο”.
Ο εξερευνητής συνέχισε και στον τρίτο εργάτη όπου του έκανε ακριβώς την ίδια ερώτηση.
“Βλέπεις αυτό το βουνό;” τον ρωτάει ο εργάτης με ζεστασιά και υπερηφάνεια. “Στην κορυφή του υπάρχουν τα θεμέλια από ένα χτίσμα. Σε αυτόν τον τόπο, φτιάχνουμε έναν ναό!”

Πώς αντιλαμβανόμαστε τη ζωή μας; Από την πλευρά ποιού εργάτη βιώνουμε την καθημερινότητα μας; Τι πρόθεση, ενέργεια, συναίσθημα, όραμα βάζουμε πίσω από αυτό που κάνουμε; Οι 3 εργάτες, εξωτερικά, έκαναν ακριβώς την ίδια δραστηριότητα. Μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα χωρίς πρόθεση, εκτελεστικά και ασυνείδητα. Μπορούμε να τα κάνουμε διαδικαστικά, σαν ένα απλό μέσο για κάποιο πρακτικό σκοπό, ή… μπορούμε να βιώνουμε την δράση μας σαν να έχει έναν ανώτερο, ιερό σκοπό… Μπορεί αυτός να είναι η σύνδεση με τον εαυτό ή τους γύρω μας, η ενθύμηση της ευγνωμοσύνης, η προσφορά, η καλλιέργεια, η συμπόνια, η αποδοχή, η καλοσύνη…

Ας υποδεχτούμε με αυτήν την άσκηση τον ερχομό της Άνοιξης. Οι εποχές που ζούμε έχουν καλλιεργήσει μία προσέγγιση επιβίωσης, φόβου και αυτοπροστασίας και όχι εκτίμησης και διεύρυνσης.
Ας εξερευνήσουμε τι σημαίνει να ζούμε βαθιά συνδεδεμένοι.
Ας ψάξουμε βάθος παρουσίας και εμπειρίας, καθώς και πνευματική τροφή σε εντελώς καθημερινές δραστηριότητες.
Ας αντιληφθούμε ό,τι κάνουμε σαν έναν ιερό χορό μεταξύ του εσωτερικού και του εξωτερικού μας κόσμου.
Ας ‘ντύσουμε’ τις συνηθισμένες μας πράξεις σαν σκόπιμες τελετουργίες σύνδεσης και ευημερίας.
Ας είναι αυτό ένα κάλεσμα για να θεραπεύσουμε την απώλεια της σύνδεσης με τον εαυτό μας, με τους άλλους και με τις πνευματικές μας ταυτότητες.

Η ιστορία με τους εργάτες μας υπενθυμίζει ότι έχει μεγαλύτερη σημασία όχι το τι κάνουμε αλλά το πως. Με την σωστή προσέγγιση, η κάθε στιγμή έχει τη δυνατότητα να γίνει μια ισχυρή εμπειρία καταφυγίου και νοήματος..