Ισορροπία

Στη γιόγκα, εμπνεόμενοι να αναγνωρίσουμε τις διάφορες πτυχές μας, συχνά συναντάμε την πλευρά του ”υπερδραστήριου”. Είναι αυτό το κομμάτι που έχουμε πολλοί και το οποίο με μία φοβερή αίσθηση αναγκαιότητας, θέλει να δρα, να κατανοεί, να αποφασίζει και να πράττει γρήγορα, να μην μένει με τα ερωτήματα του, να ξέρει, να καταφέρνει, να παράγει. Εκφράζεται είτε με ασταμάτητες πράξεις και δουλειές, είτε με ασταμάτητες σκέψεις και αξιολογήσεις, ακόμα και όταν “χαλαρώνει”…

Αφήνει όμως η συνεχόμενη αυτή δράση χώρο για άλλα, ζωτικά κομμάτια μας να εκφραστούν; Μήπως αυτό το πιο yang, γεμάτο φωτιά κομμάτι, καίει όλες τις άλλες μας πτυχές στο πέρασμά του; Μας επιτρέπει να νιώσουμε, επεξεργαστούμε, απορροφήσουμε, ενσωματώσουμε μία πληροφορία, ένα διάλογο, μία δράση; Μήπως είμαστε τόσο απασχολημένοι να τρέχουμε από τη μία δραστηριότητα στην άλλη, που έχουμε ξεχάσει την πιο yin πτυχή, δηλαδή να αφήνουμε χώρο, να είμαστε απαλοί, να υποδεχόμαστε; Σαν μία αναπνοή χωρίς κενά, έναν διάλογο που μιλάει ο ένας, μία πρακτική χωρίς σαβάσανα, ένα μουσικό κομμάτι χωρίς παύσεις, ένα φαγητό που δεν χωνεύεται…

Συχνά μάλιστα το κομμάτι της επαναφόρτισης, της απορρόφησης ή της ησυχίας δεν ικανοποιείται σχεδόν καθόλου. Αυτό αφήνει ελάχιστη ενέργεια στην “υπερδραστήρια” πτυχή να επιτελέσει τις άπειρες εκκρεμότητες που έχει στο νου της, και όντας εξαντλημένη και ηττημένη, συνεχίζει να το παλεύει συχνά για χρόνια. Η ήρεμη πτυχή ουρλιάζει μέσα μας από έλλειψη προσοχής και η υπερδραστήρια από έλλειψη ικανοποίησης και ενέργειας.. Καμιά δεν είναι ευχαριστημένη, και κατ’ επέκταση, το εσωτερικό περιβάλλον μεταμορφώνεται σε εμπόλεμη ζώνη, φιλοξενώντας μεγάλες ποσότητες στρες.

Μία άσκηση που έχει ενδιαφέρον είναι να αναγνωρίσουμε αυτή την πτυχή, η οποία μας καταδυναστεύει και μάλλον κουβαλάμε από μικροί.

• Πότε ξεκίνησε άραγε αυτός ο χαρακτήρας; Επηρεάστηκε από γονείς, κοινωνία, σχολείο; Έχουν αλλάξει τα ιδανικά του από τότε, και αν όχι, πόσο χρονών είναι άραγε; Μπορώ να του μιλήσω με την τρυφερότητα που αρμόζει στην ηλικία που βρίσκεται;
• Τι ανάγκες έχει; Τι ζητάει; (Δράση, αποτελέσματα, παραγωγικότητα, επιτυχίες;)
• Γιατί έχει αυτές τις ανάγκες; (Αγάπη, ανασφάλεια, εκτίμηση;)
• Τι προστατεύει και τι πιστεύει ότι θα γίνει, αν δεν το κάνει;

Για να νιώσω πλήρης πρέπει να ενσωματώσω όλα τα κομμάτια μου. Σαν παιδί, η υπερδραστήρια πτυχή θέλει να ακουστεί, έτσι ο μόνος τρόπος εξισορρόπησης είναι να κάνουμε μία παύση, να ανοίξουμε διάλογο, να κατανοήσουμε και να μετασχηματίσουμε την ατελείωτη ορμή της εκ των έσω..