Το δέρμα μας
Το δέρμα είναι το μεγαλύτερο όργανο… πόσο συχνά νιώθουμε αυτήν την ολόσωμη στολή που φοράμε κάθε στιγμή? Κλείστε τα μάτια και συνειδητοποιήστε το… ένα κάλυμμα που μας οριοθετεί, μας δίνει σχήμα, μας κρατάει τα περιεχόμενα, μας προστατεύει, μας δίνει την αίσθηση της αφής, την απόλαυση και τον πόνο του αγγίγματος… Νιώστε το ολόκληρο να αγκαλιάζει κάθε γωνιά σας, να αναπνέει και να κινείται μαζί σας. Νιώστε το βάρος του (5-7 κιλά!), τα διαφορετικά του πάχυ (λεπτό στα βλέφαρα, χοντρό στα πέλματα και τις πατούσες), την αίσθηση του αέρα ή του ρούχου σας που το χαϊδεύει, τις τόσες διαφορετικές θερμοκρασίες που φιλοξενεί, το πόσο μα πόσο διάτρητο είναι…
Αν μπορώ να εφαρμόσω αυτό το επίπεδο ζωντάνιας και παρατήρησης σε αυτά τα λίγα εκατοστά μίας στρώσης μου, πόσο πλούσια θα ήταν η εμπειρία της κάθε στιγμής αν μπορούσα να παρατηρήσω τον εαυτό μου όλο… τόσο, που μάλλον θα ήταν αχρείαστο να κοιτάζω αυτή την οθόνη… Κλείνοντας, λίγα λόγια από τον Bill Bryson:
Η εξωτερική πλευρά της επιδερμίδας αποτελείται αποκλειστικά από νεκρά κύτταρα. Η σκέψη είναι μάλλον συγκλονιστική ότι όλα όσα σας κάνουν χαριτωμένους είναι νεκρά. Εκεί που το σώμα μας συναντά τον αέρα, είμαστε όλοι πτώματα. Αυτά τα κύτταρα της εξωτερικής στιβάδας του δέρματος αντικαθίστανται κάθε μήνα. Χάνουμε χωρίς σχεδόν να μας νοιάζει, πάνω από 1 εκατομμύριο κομμάτια κάθε ώρα. Γλιστρήστε το δάχτυλό σας σε ένα σκονισμένο ράφι και η γραμμή που κάνετε έχει απομακρύνει κομμάτια του πρώην εαυτού σας. Γινόμαστε σκόνη, σιωπηλά και ανελέητα.